کد مطلب:316710 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:334
برکت سفره توسط حضرت ابوالفضل
حضرت حجةالاسلام و المسلمین حاج سید علی شاهرودی نقل می كند: من در مدرسه ی آخوند بودم، در عراق مرسوم بود كه شب هفتم محرم به نام حضرت ابوالفضل علیه السلام مجلس روضه برپا كنند، من و چند نفر از دوستان كه عهده دار برنامه چای بودیم، شب هفتم محرم این چند نفر را برای شام به منزل خود دعوت كردم و روضه برپا كردم و شیخ عبدالحسین خراسانی را نیز برای ذكر مصیبت دعوت كردم. پدر من حضرت آیةالله حاج سید محمود شاهرودی رحمه الله و اخوی و دو نفر از دایی های من در آن مجلس حضور داشتند، آقای شیخ عبدالحسین مردم را خبر كرده بود كه سید علی شام می دهد. تعداد غذایی كه تهیه كرده بودیم برای ده نفر بود، به خانواده گفتم: غذای دیگری دارید؟ تعداد شركت كنندگان بیش از بیست و چهار نفر بودند، آن ها گفتند: غذا همین است و الآن وقت نیست كه از بازار چیزی تهیه كنیم، حالا همین كه موجود است بكش، خدا كریم است. به خیابان رفتم و
[ صفحه 116]
عمامه ام را از سر برداشتم و صورت خود را به طرف كربلا برگرداندم و عرض كردم یا ابوالفضل! مجلس مال شما است، من نوكری شما را می كنم، آبروی مجلس خودتان را حفظ نمایید. وقتی به منزل برگشتم غذا را آوردند، در آن وقت چنگال رسم نبود؛ بلكه غذا را در سینی های روسی پر می كردند و به مجلس می بردند، یك وقت اخوی و مرحوم دایی من از مجلس صدا زدند: سید علی! غذا بس است.
رفتم سر سفره و دیدم غذا زیاد است، خودم هم بر سر سفره نشستم، حاضران گفتند: می خواستی به عده ی مخصوصی شام بدهی و ما را از آن محروم كنی؟ گفتم بیایید غذا را نگاه كنید، به حضرت ابوالفضل قسم، دیگ غذا همین است و هنوز نصف دیگ، باقی مانده است. همه حاضران صحنه را دیدند و گفتند: سبحان الله لطف و كرم حضرت است كه این غذای كم، این جمعیت را اداره كرده است. همین قضیه باعث شد كه هر سال شب هفتم محرم مردم را به مجلس دعوت كنم و حدود چهارصد كیلو برنج و یك گوساله بكشم و هنوز این برنامه در شاهرود ادامه دارد. [1] .
[ صفحه 116]
عمامه ام را از سر برداشتم و صورت خود را به طرف كربلا برگرداندم و عرض كردم یا ابوالفضل! مجلس مال شما است، من نوكری شما را می كنم، آبروی مجلس خودتان را حفظ نمایید. وقتی به منزل برگشتم غذا را آوردند، در آن وقت چنگال رسم نبود؛ بلكه غذا را در سینی های روسی پر می كردند و به مجلس می بردند، یك وقت اخوی و مرحوم دایی من از مجلس صدا زدند: سید علی! غذا بس است.
رفتم سر سفره و دیدم غذا زیاد است، خودم هم بر سر سفره نشستم، حاضران گفتند: می خواستی به عده ی مخصوصی شام بدهی و ما را از آن محروم كنی؟ گفتم بیایید غذا را نگاه كنید، به حضرت ابوالفضل قسم، دیگ غذا همین است و هنوز نصف دیگ، باقی مانده است. همه حاضران صحنه را دیدند و گفتند: سبحان الله لطف و كرم حضرت است كه این غذای كم، این جمعیت را اداره كرده است. همین قضیه باعث شد كه هر سال شب هفتم محرم مردم را به مجلس دعوت كنم و حدود چهارصد كیلو برنج و یك گوساله بكشم و هنوز این برنامه در شاهرود ادامه دارد. [1] .
[1] حضرت ابوالفضل العباس عليه السلام مظهر كمالات و كرامات، ج 2، ص 421.